Vierde jaargang, maart 2021
Na sneeuw komt zonneschijn
 

Verleden maand waren er nog bergen sneeuw en ijspret, maar ineens is nu de lente op komst. Deze keer weer eens een andere nieuwsbrief dan anders. We hebben namelijk geen nieuws ontvangen van het bestuur, werkgroep onderhoud en duurzaamheid. Ze hebben het “druk, druk, druk”.

In de wandelgangen wordt gefluisterd dat er een mediator tussen De Halve Wereld en Ymere aan de slag is, dat het jaarverslag 2020 bijna af is en dat er in maart weer een algemene ledenvergadering komt... we weten het niet... een gemiste kans... Maar deze keer wel nieuwe onderwerpen in de nieuwsbrief. En we geven elkaar een kijkje in onze blik naar buiten. Veel lees- en kijkplezier!
 
Selma, Paul en Cuneke
 
PS Op de valreep kregen we toch nog nieuws van het bestuur binnen. Hoera! Je vindt het aan het eind van deze nieuwsbrief.

Ik hou van De Halve Wereld
door Robert

Het is zondagochtend 7 februari. Ik schuif de gordijnen open, wrijf mijn ogen uit en zie een schone, maagdelijk witte halve wereld. Kinderen blij! De kleinsten hebben niet eerder zoiets wonderlijks gezien. Ik herinner me de oproep in de halve krant om een foto van ons uitzicht aan de redactie te sturen en maak daarom deze foto vanuit mijn keukenraam.



Twintig winters geleden werd mij via kunstzaken een atelierwoning aangeboden in De Halve Wereld. Die bestond uit een slaapkamer en een woonkamer van 4 meter hoog. Het atelier heb ik nooit kunnen vinden. Dat was geen probleem want al jaren eerder was ik overgestapt van kunst naar wetenschap. Ik had het niet beter kunnen treffen.

Ik wist toen nog niet dat mijn jongste zoon, na negen jaar ingeschreven te zijn, ook in De Halve Wereld terecht zou komen. Hij had inmiddels een vorm van autisme ontwikkeld en wordt 24/7 door mij, zijn oudere broer en zijn moeder begeleid, al twaalf jaar lang. Dankzij onze vereniging wonen we nu vlak bij elkaar, wat de zorg voor hem mogelijk maakt. Zo controleer ik elke nacht of hij goed slaapt, want hij heeft soms last van nachtmerries.
 
Een vereniging staat of valt met de activiteiten van de leden. Renée Bicker Caarten redigeerde destijds de Halve Krant en daar heb ik een paar jaar met plezier aan meegewerkt. Onderstaande afbeelding is de omslag van een nummer uit 2002. Daarop ziet u Felicien in zijn Salon voor Verloren Herinneringen. Hij is tegenwoordig met de muziek mee...



Tot slot heb ik nog een voorstel. De vereniging telt nogal wat creatieve leden. Sommige daaronder zullen een eigen website onderhouden. Zou het niet interessant zijn daar kennis van te nemen door middel van een introductie?

Zo heb ik in 1986 een boek gepubliceerd over een tamelijk gecompliceerd onderwerp. Mijn tweede boek staat op mijn site, in het Engels en Nederlands. De titel luidt: de kosmische code van geschiedenis en is te bereiken op robertdoolaard.com. Maar daarover wellicht een heel andere keer.
Struikelen over de geschiedenis
Door Nanette

Altijd al wilde ik eens uitzoeken of ik kon achterhalen wie de bewoners waren van de Nieuwe Amstelstraat 25, voordat die huizen in de 60- en 70er jaren van de vorige eeuw afgebroken werden. De meeste huizen bestonden, net als huisnummer 25, uit een benedenhuis en twee of drie etages. Onze straat lag midden in de Joodse buurt en telde toen slechts 45 huisnummers. Beneden waren soms winkels en per verdieping woonden vaak meerdere gezinnen.



In het bevolkingsarchief van de gemeente Amsterdam vond ik de namen en zoals ik al vreesde zijn die bewoners in de jaren 1942-’43 opgepakt, afgevoerd en vermoord in de concentratiekampen. Ik zocht verder door en kwam zo tot de afgrijselijke ontdekking dat 229 personen uit ons kleine straatje hetzelfde lot ondergingen. Nu ben ik van plan om ter herinnering aan de 8 bewoners van mijn huisnummer zogenaamde ‘struikelstenen’ te laten plaatsen.



Struikelstenen zijn vierkante steentjes met een messing bovenkant met daarin tekst gegraveerd. Ze markeren de plaats waar Joodse mensen hebben gewoond en zijn verdreven. Het initiatief voor deze stenen kwam in 1992 van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig en je kunt deze Stolpersteine (stolpern betekent struikelen) door heel Europa vinden.

Bij nummer 35 in de Nieuwe Amstelstraat zie je er twee in de stoep met de namen van de bewoners van dat nummer, Eliazer en Grietje Brandeis-Velleman. Wat zou het een mooi en bijzonder gedenkteken zijn als we in onze straat de aanvullende 227 steentjes konden plaatsen!

Maar het laten aanbrengen hiervan heeft uiteraard financiële consequenties. Het Joods Historisch Museum (ten slotte ook ‘bewoner’ van onze straat) heb ik benaderd en zijn staan daar positief achter het initiatief. Misschien moet er een crowdfunding-actie opgezet worden.

Ik zou graag horen of er buren zijn die ook een steentje willen bijdragen voor hun huisnummer.
 
Knipperlicht rond Pilot Knip Weesperstraat
Door Marijke

We keken er hoopvol naar uit: de pilot met een knip bij de Nieuwe Keizersgracht komende maart. Een proef om te bekijken of daardoor in en rondom de Weesperstraat de leefbaarheid verbetert en de geluidhinder afneemt. Het is een onderdeel van de Agenda Autoluw. Het doorgaande verkeer kan dan niet meer de route dwars door de stad en door de IJtunnel nemen. Dat scheelt 50% van het verkeer.
 
Helaas kwam op 4 februari het bericht binnen dat de proef niet doorgaat. Heel jammer. Door Corona lijkt het niet goed mogelijk de effecten goed te meten. Het gaat dan met name om kentekenonderzoek en verkeerseffecten. Misschien gaat de proef nog door in mei of juni en anders schuift het naar volgende jaren.



Ook vanuit de De Halve Wereld spannen we ons al jaren in om de doorgaande autoroute vlak langs onze woningen te veranderen in een aangename stadstraat met een prettig verblijfsklimaat. Op allerlei manieren voeren we actie: inspreken bij gemeente, deelnemen aan discussies rond autoluw, organiseren van acties als De Groene Boulevard, bijdragen aan ontwikkeling Knowledge Mile Park, medeoprichter van Amsterdammers voor Autoluw Nu!

Prettig wonen, goed studeren en veilig ademen, dat zijn de toekomstwensen. Ook vanuit de hogescholen en UvA en bedrijfsleven wordt hard getrokken aan een doorgroei naar een stadsstraat. Voor wonen rondom de Weesperstraat blijft het eveneens belangrijk de wensen over het voetlicht te brengen. Bewonersgroepen hebben het plan opgevat om een huis-aan-huis krant te maken met belevenissen en ervaringen en aanbevelingen van bewoners rond dit wenkend perspectief. Er is een aanvraag voor subsidie ingediend bij Stadsdeel Centrum. Werktitel: De Knipkrant.
Katten in De Halve Wereld
Door Leonie en Ans

Zoals iedereen weet zijn katten het belangrijkste wat er is in de wereld, dus ook bij DHW. We hebben alle soorten: binnen- en buitenkatten, dikke en dunne katten. Jagers, schootkatten. Lapjes, cypers, zwart-met-wit, misschien een enkele schildpad. Van raskatten weet ik nog niet, maar daar komen we op terug (tips, iemand?). Wil jouw kat zich graag eens voorstellen, meld dit dan bij de redactie of bij Leonie.

In deze eerste aflevering stellen wij u voor aan Draco, de eigenaar van het ASO-hof.



Draco is geboren op 28 juni 2006, hij is de kat van mijn dochter Lotte. Draco heeft haar als baasje gekozen en zij heeft hem deze naam gegeven; Draco Malfidus uit Harry Potter. Een toepasselijke naam, want hij is een eigenzinnige kater. Misschien een kater zoals katten waren toen ze nog in het wild leefden, een echte jager. Lotte heeft op een gegeven moment een woning binnen de Halve Wereld gekregen en verliet het hof, Draco achterlatend bij mij, omdat hij gewend was aan zijn vrije leven hier bij mij.
 
Draco heeft Dorien en Ayok een tijdje als thuis beschouwd, bij mij kwam hij niet meer zo vaak. Dat is de tijd dat hij als jager leefde in en om de Halve Wereld. Hij heeft veel muizen boven gebracht, maar ook duiven en legde ze dan trots voor mijn voeten, “kijk eens wat ik kan” hoor ik hem dan zeggen. Dit was ook de tijd dat hij bij de benedenhuizen naar binnen ging en dan bijvoorbeeld kipfilet pikte van het aanrecht in de keuken van Marjolijn… sorry!
 
Draco is met recht een kat met 9 levens. Wat belevenissen van deze bijzondere kater:
  • Draco is vanaf de plantenbak aan het balkon naar de tuin van Dorien gesprongen, let wel we spreken nog steeds over 2006, zijn geboortejaar. Klaas heeft toen een ren voor hem gemaakt zodat hij de tuin in kon vanaf mijn achterbalkon, maar deze was te steil. (Uiteindelijk heeft hij zijn weg gevonden via de struik aan de voorkant bij Willem, hij klimt via de struik naar de brievenbus en springt op de grond, en daar begint zijn vrije leven.)
  • Hij heeft vastgezeten in een kelder in een huis aan de Nieuwe Herengracht.
  • Hij heeft daar een papegaai gebeten en kwam zeer verzwakt terug.
  • Hij is gebeten door een vleermuis en moest toen een prik tegen rabiës.
  • Hij heeft vastgezeten in de Portugese Synagoge en is toen gered door het dierenasiel Amsterdam, Dorien en ik kwamen hier achter na een telefoontje.
Hij heeft geribbelde oren door al zijn gevechten met de katten in de buurt.



En nu leeft hij bij mij boven. Hij heeft een schildklierziekte en moet daar pillen voor slikken, hij heeft zijn kattenbak op het voorbalkon en eet natvoer en brokken, hij gaat nog wel naar buiten, maar jaagt niet meer. De buren nemen hem mee als hij voor de deur staat en bellen bij mij aan.

Hij slaapt veel. Ik hoop dat hij nog een tijdje in goede gezondheid bij mij kan zijn en soms in de tuin. Ik weet dat er plannen zijn om de tuin vogelvriendelijk te maken en daar horen geen wilde katten bij....
Verkiezingen en aandacht voor sociaal wonen
Door Marijke

17 maart gaan we stemmen. En eindelijk staat wonen of volkshuisvesting voorop in de agenda’s. Als we weer een breed volkshuisvestingsbeleid willen, dan is een stem op GroenLinks, PvdA en SP belangrijk. Als we door willen gaan met het geloof in de markt en minder zekerheden voor huurders met inkomenstoetsen en flexibele contracten en doorgaan met de afdrachten vanuit onze huur naar de staat (verhuurderheffing), dan ben je goed bij VVD en D66. Klik hier om het stemadvies verder te lezen.


 
Jenny Opbroekplein
Door Jenny

Ik ben 80 jaar geworden. Normaliter wordt zoiets ondanks de onhandige vanzelf wel een feestje. Dat kon nu niet, Corona heeft een baaltje roet in het eten gegooid. Edoch, ik werd meer dan aangenaam verrast door alle leuke reacties en goede gaven.

Na het etentje bij Marijke, waar Saskia en René (m'n pleegzoon) bij waren, werd ik gevraagd me om vijf over twaalf me naar het Onderwijzerhof te gaan. Daar werd ik door het bestuur in de schijnwerpers werd gezet en met een luid applaus werd onthaald. René kon er niet bij zijn, want de laatste taxi ging om elf uur, zwemmen naar Noord is toch wel een beetje koud.



Als presentje kreeg ik op de Hof een dun langwerpig voorwerp aangereikt, oh wonder what????? Bij het uitpakken bleek het een origineel Amsterdams straatnaambord te zijn met mijn naam er op. Als er een plein bij leven naar je wordt vernoemd, heb je in je leven iets goed gedaan. Dat wordt dus het Binnenplein van de "Citadel"

Beste lezers allemaal heel hartelijk bedankt, ik heb nog weken nagenoten. En dat allemaal binnen de Coronaregels. Het krijgt ons niet klein.
Citadelhof
Door Helen

Er valt wel een klein nieuwtje te melden over de binnenplaats Citadel. Alweer naar aanleiding van een lekkage werd ons verzocht zo snel mogelijk nieuwe plantenbakken te kopen ter vervanging van de laatste houten bakken. Omdat de eerste cortenstaal bak wel goed ontvangen was, dachten we maar door te gaan met hetzelfde materiaal: redelijk mooi, duurzaam en betaalbaar.

Na enig overleg waren twee nieuwe bakken snel besteld en geleverd. Maar toen moesten de oude bakken ontmanteld worden, bomen en planten gered, het was een hele klus vooral als je bedenkt dat iedere bak 500 liter aarde bevat....Gelukkig kwamen veel buren helpen met graven, sjouwen en vullen. Het ziet er nu natuurlijk niet zo fraai uit maar in het voorjaar wordt het weer prachtig! Kom maar eens kijken.


 
Kunst in de kelder
Schrijver bij de redactie bekend

Velen zouden het kunnen weten, maar bijna niemand weet het. ’s Ochtends blind naar het werk, ’s avonds blind naar moeders pot. De gang in de fietsenkelder van de Citadel biedt letterlijk een schat aan kunst, welgeteld 14 stuks, maar men schuifelt met het hoofd naar beneden. Leer je omgeving op waarde … ja, weer: schatten! Kom op, ontwaak! Deze rubriek zal je daarbij het komende jaar begeleiden.



Wie vanuit de hal aan de Waterloopleinzijde de fietsengang in loopt ziet enige tijd alleen maar lege muren, links … meter, rechts zelfs … meter. Dat voert een zekere de verwachting op. Je passeert een groep van 7 opgewekte papegaaien (?), twee Corneilles – en dan opeens, links: Van Gogh! Good old Vincent!


Café de la nuit (1888)

Dit ons door het Kröller-Möllermuseum in ‘n langdurig bruikleentje gegeven werkje van Vincent ken je natuurlijk. Arles. Tsja, ik durf ’t haast niet te zeggen, zo opportunistisch: Corona, lockdown, Horeca, avondklok – nostalgie. Van Gogh, dus kleurrijk. En toen had je nog echte sterrenhemels … De kroeg schijnt nu, gottogot, Café van Gogh te heten…



Maar laten we de blik op eens op een ander aspect van de afbeelding vestigen. De linkerzijde van het schilderij hangt een centimeter of wat los van de wand. Je kunt een vinger tussen het werk en de muur steken. Nee, dat is niet het gevolg van slordigheid. De ophanger heeft hier een zekere spanning tussen het werk en de wand onder de aandacht willen brengen. Hij (zij) deed dat door een onverwachte ruimte te construeren, als ware hij Lucio Fontana, die zijn doeken met een mes liefkoosde. Dat maakt hem tot een tot een conceptueel spatialist.

Een dergelijk kritische dialoog, een negatieve split, kan een enorme spanning induceren, als ware het een uitnodiging voor -bijvoorbeeld, actueel- een vleermuis. De leegte is nu nog een leegte – maar zal dat wellicht straks niet meer zijn.



Ten slotte. Schuin tegenover Vincent spiegelt het. Ook hier die mogelijke dialoog, die vrijwel meteen in confrontatie tussen de beschouwer en het werk overgaat (flitst?). Dialoog? Kijk es goed in de rechterbovenhoek van de onderste spiegel?
 
Lees in de volgende nieuwsbrief wat een spiegel allemaal vermag!
WAR
Door Vincent

Zolang het coronavirus nog niet verslagen is en we nog niet geprikt zijn, vinden er helaas geen activiteiten in de WAR plaats. Jammer maar het is niet anders. De WAR wordt gelukkig nog wel af en toe gebruikt. Er wordt gesport en een paar bewoners gebruiken de ruimte als thuiswerkplek. Allemaal coronaproof, dat wel.



Het afhaalkerstdiner is bij de deelnemers zo in de smaak gevallen dat we nu aan het denken zijn om op korte termijn nog een afhaalmaaltijd voor jullie klaar te maken. Normaal zouden we komende maart weer de traditionele mosselmaaltijd organiseren. Misschien is het leuk om de mosselen te serveren als een afhaalmaaltijd, inclusief friet en wijn! Houd jullie mail maar goed in de gaten!
Uitzicht in De Halve Wereld

Wat een geweldige respons kwam er op de vraag om een foto van je uitzicht te sturen! Te veel voor deze nieuwsbrief. Daarom hebben we op de website van De Halve Wereld een fotoboek gemaakt waar ze allemaal in staan. Hieronder vast een voorproefje.

Bekijk het fotoboek



Nagekomen berichten van het bestuur

Echte mensen
Door Jos

Ooit spraken we nog wel eens echte mensen, van vlees en bloed, met shampoogeuren en een lichaam onder de schouders. Das war einmal. Tegenwoordig zien we vrijwel alleen nog maar pixels op een beeldscherm. Een groepje die-hards van het bestuur ziet elkaar met regelmaat op dat lichtende kozijn, soms vergezeld door gezichten van Ymere, terwijl de ramen van de bestuurskamer en de WAR donker naar buiten staren.

Het gaat allemaal langzaam en stroperig, met ruis op de lijn en microfoons op mute, maar we komen er wel. Ook de Algemene Ledenvergadering over onze begroting en ons jaarverslag zal helaas weer digitaal moeten worden gehouden dit jaar. Maar op een dag, ja echt, zullen we weer het glas kunnen heffen met elkaar, op nog een mooi jaar. Hou nog even vol!

De Halve wereld en Ymere-zelfbeheer versus compliancy
Door Menno

Het is al weer bijna een jaar geleden dat Ymere onze beheer- en huurovereenkomst uit 1984 dreigde op te zeggen. Sindsdien hebben wij hard gewerkt aan onze collectieve toekomstvisie, met als belangrijkste conclusie dat DHW willen blijven voortbestaan met de huidige beheertaken en eerder meer dan minder.

Inmiddels hebben wij begrepen dat het probleem voor Ymere vooral zit in het feit dat een zelfbeheerorganisatie als De Halve Wereld gewoonweg heel moeilijk in hun hedendaagse systeem past. De wijze waarop DHW sinds 1984 toewijzing, huurprijsbeleid, onderhoud en administratie voert, is inmiddels zó verschillend van de wijze waarop Ymere haar overige 70.000 woningen beheert, zó anders dat Ymere elk jaar grotere moeite heeft om haar accountant de jaarstukken te laten accorderen.

Nu zullen sommigen van jullie misschien denken: wat heeft DHW daarmee te maken? Maar helaas, Ymere is wel onze woningeigenaar, en wordt bovendien door de overheid gecontroleerd op hoe zij hun sociale huurwoningenbezit beheren. Het is heel belangrijk dat we ons uiterste best blijven doen om elkaar van beide kanten te blijven begrijpen en ons te blijven inzetten voor een mooie toekomst.

Om dit doel te bereiken hebben we sinds december op voorstel van het bestuur van DHW een mediator aangesteld voor de verdere onderhandelingen met Ymere. De mediator loodst ons door het volgende stappenplan:

(1) inventarisatie en verkenning
(2) overleg en brainstorm 
(2) samen wikken en wegen 
(4) afspraken vastleggen

Een kerngroep van het bestuur heeft inmiddels een aantal online meetings gehad met de mediator en deskundigen van Ymere op het gebied van toewijzing, huurprijsbeleid, onderhoud en verduurzaming en we zijn nu in de afronding van de 1e fase. De meetings verlopen goed en we kunnen onze eigen standpunten goed overbrengen. De opzegging is nog niet van tafel, die staat vooralsnog op 1 april, maar we zijn als bestuur gelukkig unaniem optimistisch en slagvaardig.

We houden jullie op de hoogte!

Algemene ledenvergadering

De jaarlijkse Algemene Ledenvergadering waarin we de financiële jaarstukken van de vereniging vaststellen, is dit jaar gepland rond 11 april. Wegens corona zal het waarschijnlijk weer digitaal worden, meer informatie volgt binnenkort.

Vogelhuisvesting
Door Menno

Ook onze vogelvrienden hebben recht op huisvesting! Daarom hebben we een deel van de subsidie van Centrum Begroot 2020 geïnvesteerd in vogelhuisjes. Ze worden op dit moment in de werkplaats van sociaal leer- en werkbedrijf Pantar gebouwd van Amsterdams populierenhout en worden daarna door Pantar bij ons opgehangen.

Klik hier voor meer informatie over onze verduurzamingsprojecten



 
PRIKBORD - PRIKBORD - PRIKBORD - PRIKBORD - PRIKBORD - PRIKBORD - PRIKBORD - PRIKBORD

 
Aangeboden: Delonghi zuigende vloerwrijfmachine, incl. onderdelen en handleiding. Oud, maar toch zo goed als nieuw. Even een mailtje naar redactie@dehalvewereld.nl T.e.a.b. af te halen op Nieuwe Amstelstraat 15.
Te koop: Bosch WTL 5400 condensdroger
Weinig gebruikt
Doet het prima
Afmetingen h=84 cm; b=60 cm; d=53cm

Vraagprijs: 30 euro

Af te halen bij Maud
Nieuwe Amstelstraat 9
Oproepje
 
Over een tijdje gaat Selma De Halve Wereld verlaten. Wie wil er dat de nieuwsbrief dan toch kan blijven verschijnen en gaat de vormgeving van Selma overnemen? Het is niet echt veel werk en wel heel erg leuk!

De redactie wil je graag de komende tijd inwerken. Dus even een mailtje of schiet een van ons even aan op straat. Ook als je misschien een tip hebt of iemand kent die het zou kunnen gaan doen.
Deze nieuwsbrief is mede mogelijk gemaakt door Frans, Hanneke, Jenny, Jos, Kees, Marijke, Martina, Mathilde, Menno, Nanette, Petra, Piet en Robert. Dank jullie wel!
We vinden het leuk om te horen wat je van deze nieuwsbrief vindt. Wat was nieuws voor je, wat miste je?
Laat het ons weten.

redactie@dehalvewereld.nl
Facebook
Website
Wil je deze Nieuwsbrief niet meer ontvangen? Schrijf je dan uit via redactie@dehalvewereld.nl